Serdeczność wobec wszystkich
Podczas niedawnego urlopu zwiedzaliśmy wraz z żoną znany ośrodek sportowy. Drzwi były szeroko otwarte i wydawało się nam, że jesteśmy w nim mile widziani. Z przyjemnością chodziliśmy po terenie i podziwialiśmy bardzo dobrze zadbane boiska. Gdy mieliśmy już wychodzić, ktoś nas zatrzymał i chłodno nam oznajmił, że nie powinniśmy tutaj przebywać. Nagle uzmysłowiliśmy sobie, że jesteśmy intruzami i poczuliśmy się niezręcznie.
Gwiazdko jasno świeć!
„Gwiazdko, gwiazdko jasno świeć”—to słowa angielskiej kołysanki. Pochodzą one z wiersza Jane Taylor i opowiadają o pięknie Bożego wszechświata i o gwiazdach tkwiących wysoko nad naszymi głowami. W kolejnych i rzadko publikowanych jego wersach gwiazdy są naszymi przewodnikami: „Pokaż nam srebrzystą twarz i do domu drogę wskaż!”
Lepszy niż dotychczas
Pewna historia opowiada o grupie rybaków, którzy zeszli się w szkockiej karczmie po długim dniu pracy. Gdy jeden z nich opowiadał kolegom o swoim połowie, machnął ręką i zrzucił ze stołu kieliszek, który rozbił się o ścianę i pozostawił po sobie plamę. Mężczyzna przeprosił karczmarza i zaoferował się, że zapłaci za szkody. Nic innego bowiem nie mógł zrobić: ściana została zniszczona. Siedzący nieopodal mężczyzna powiedział: „Nie przejmuj się”. Wstał, wyjął z kieszeni pędzelek i zaczął malować wokół brzydkiej plamy. Wkrótce pojawiła się na ścianie głowa wspaniałej łani. Mężczyzna nazywał się E. H. Landseer—czołowy szkocki malarz zwierząt.
Odważna postawa
Gdy Teresa Prekerowa była jeszcze nastolatką, hitlerowcy najechali na jej ojczysty kraj—Polskę—rozpoczynając II wojnę światową. Jej żydowscy sąsiedzi zaczęli znikać, aresztowani przez okupanta. Teresa i jej rodacy ryzykowali życiem by ratować ich z warszawskiego getta i z hitlerowskich czystek. Stała się jedną z pierwszych historyków wojny i holokaustu. Jej odwaga i przeciwstawianie się fali zła sprawiły, że znalazła się na liście Sprawiedliwych wśród Narodów Świata w muzeum Holokaustu Jad Waszem w Jerozolimie.
Prośba o pomoc
Jej e-mail dotarł do mnie pod koniec ciężkiego dnia. Mówiąc szczerze, wcale go nie otworzyłam. Pracowałam po godzinach, by pomóc członkowi rodziny w poważnej chorobie. Nie miałam więc czasu na towarzyskie kontakty.
Boża głownia
Chwytając za ręce najmniejsze dzieci, służąca w panice wybiegła z płonącego domu. Gdy biegła, krzyczała z całych sił do pięcioletniego Jacka. Chłopiec jednak za nią nie biegł. Pewien przechodzień błyskawicznie zareagował i wspiął się na ramiona swojego przyjaciela. Wyciągając ręce do okna na piętrze, wyciągnął Jacka tuż przed zawaleniem się dachu. Mały chłopiec, według słów jego matki Zuzanny, był „głownią wyrwaną z ognia”. Być może wiesz, że tą głownią był wielki podróżny kaznodzieja—John Wesley (1703-1791).
Dla naszych przyjaciół
W opowiadaniu Emily Bronte pt. Wuthering Heights, kłótliwy mężczyzna, który często cytuje Biblię by krytykować innych, jest dosadnie określony jako „najbardziej dokuczliwy i zadufany w sobie faryzeusz, który nadużywa Biblii by przywłaszczać sobie jej obietnice i rzucać przekleństwami w swoich bliźnich”.