Szczere podziękowania
Przed pierwszą rozmową kwalifikacyjną naszego syna, Xaviera, mój mąż, Alan, wręczył mu cały plik kartek z podziękowaniami, które ten miał powysyłać po spotkaniu się z potencjalnymi pracodawcami. Udawał następnie, że jest rekrutantem, wykorzystując swoje kilkudziesięcioletnie doświadczenie jako menedżer w zadawaniu pytań Xavierowi. Po odegraniu swojej roli, nasz syn włożył kilka egzemplarzy CV do folderu. Uśmiechnął się, gdy Alan przypomniał mu o kartkach. „Wiem”—powiedział. „Szczere podziękowania wyróżnią mnie wśród wszystkich kandydatów”.
Nigdy nie trać nadziei
Moja przyjaciółka otrzymała od swojego lekarza diagnozę raka. Zadzwoniła do mnie i ze szlochem w głosie wyraziła troskę o swojego męża i małe dzieci. Podzieliłam się tą pilną wiadomością z naszymi wspólnymi przyjaciółmi, których też poprosiłam o modlitwę w jej intencji. Niedługo potem przyjaciółka zasięgnęła porady u innego lekarza. Ten zachęcił ją, by nigdy nie rezygnowała z nadziei i powiedział, że jego zespół uczyni wszystko, co tylko możliwe, by jej pomóc. Choć niektóre dni były dla mojej przyjaciółki bardzo trudne, to postanowiła skupiać się na Bogu zamiast na przeciwnościach. Nigdy się nie poddała.
Żyj jak wojownik
Osiemnastoletnia Emma wiernie opowiada o Jezusie w mediach społecznych, mimo że jest krytykowana za swoją radość i entuzjastyczną miłość do swojego Pana. Niektórzy atakują ją za jej fizyczny wygląd. Inni przypisują jej brak inteligencji z powodu jej gorliwej wiary. Mimo że przykre słowa głęboko ranią jej serce, nie przestaje rozpowszechniać ewangelii z odwagą i miłością do Chrystusa i bliźnich. Czasami odczuwa jednak pokusę, by oceniać swoją tożsamość i wartość według krytycznych słów innych ludzi. Gdy tak się dzieje, prosi Boga o pomoc, modli się za swoich prześladowców, rozmyśla nad Pismem Świętym i nabiera odwagi i pewności siebie dzięki Duchowi Świętemu.
Wpisz swoje imię
Glenys Nellist w swojej książce Boże listy miłosne zachęca dzieci do rozmów z Bogiem w bardzo osobisty sposób. Zamieszcza w niej listy od Boga i puste miejsce do wpisywania imienia dziecka pod każdą biblijną historią. Osobisty stosunek do Pisma Świętego pomaga młodym czytelnikom zrozumieć, że nie jest ono tylko książką z opowiadaniami. Dzieci uczą się, że Bóg pragnie nawiązać z nimi relację i przemawia do swoich umiłowanych czytelników przez swoje Słowo.
Cokolwiek czynimy
C. S. Lewis w książce Zaskoczony radością, wyznał, że nawrócił się na chrześcijaństwo w wieku 33 lat, „wierzgając, walcząc, obrażając się i rzucając spojrzeniami na wszystkie strony, by znaleźć drogę ucieczki”. Wbrew wewnętrznym oporom, wadom i przeszkodom, jakich doświadczał, Bóg przemienił go w odważnego i twórczego obrońcę wiary. Lewis głosił Bożą prawdę i miłość, pisząc poruszające eseje i nowele, które wciąż są czytane, studiowane i rozpowszechniane ponad 55 lat po jego śmierci. Jego życie odzwierciedlało przekonanie, że człowiek „nigdy nie jest zbyt stary, by wyznaczać sobie nowe cele i marzenia”.
Żyj, módl się i kochaj
Jesse Owens—gwiazda lekkoatletyki—będąc pod wpływem wierzących rodziców, prowadził życie odważnego człowieka wiary. Podczas olimpiady w Berlinie w roku 1936 roku, jako jeden z niewielu afroamerykańskich członków drużyny USA, otrzymał cztery złote medale w obecności pełnych nienawiści faszystów i ich przywódcy—Hitlera. Zaprzyjaźnił się on z niemieckim sportowcem Luzem Longiem. W atmosferze nazistowskiej propagandy, fakt wiary Owensa wywarł wpływ na życie Luza. Ten drugi napisał później do amerykańskiego sportowca: W tamtej chwili w Berlinie, gdy pierwszy raz z tobą rozmawiałem, kiedy skłoniłeś swoje kolana na murawie stadionu, wiedziałem, że się modlisz…Wydaje mi się, że uwierzę w Boga”.
Świętowanie Bożej kreatywności
Gdy muzyka wypełniła audytorium kościoła, na scenie pojawił się Lance Brown—artysta cierpiący na daltonizm. Stanął przed dużym, białym płótnem plecami do zgromadzonych, zanurzył pędzel w czarnej farbie i płynnymi ruchami namalował krzyż. Kolejnymi pociągnięciami pędzla i dłoni stworzył na żywo obrazy ukrzyżowania i zmartwychwstania Chrystusa. Pokrywał duże fragmenty płótna czarną farbą, dodawał niebiesko-białą, by zakończyć abstrakcyjne dzieło w niecałe sześć minut. Potem podniósł płótno, odwrócił do góry nogami i odsłonił ukryty obraz—pełną współczucia twarz Jezusa.
Kim On jest?
Gdy wracałam z podróży poślubnej, czekałam wraz z moim mężem na odprawę bagażu na lotnisku. Szturchnęłam go i zwróciłam jego uwagę na stojącego obok mężczyznę. Mój małżonek zmrużył oczy. „Kim on jest?”—zapytał.
Kwitnąca pustynia
Pustynia Moyave zawiera w sobie piaszczyste wydmy, suche kaniony, płaskowyże i góry. Amerykański biolog, Edmund Jaeger, zauważył, że po każdym dziesięcioletnim okresie obfitych deszczów pojawia się „ogromne bogactwo kwiatów, dzięki czemu niemal każdy metr kwadratowy piasku lub żwirowej gleby pokrywa się kolorowym dywanem”. Kwiatowe widowisko na pustyni nie jest corocznym zjawiskiem. Badacze potwierdzają, że zanim kwiaty pokryją pustynię żywymi kolorami, sucha ziemia musi nasycić się ulewnymi deszczami i w odpowiednich momentach być ogrzana przez słońce.
Nieustraszona miłość
Przez całe lata nosiłam na sobie pancerz lęku, by chronić swoje serce. Stał się on wymówką, by unikać nowych rzeczy, nie realizować własnych marzeń i nie być posłuszną Bogu. Strach przed smutkiem, cierpieniem i odrzuceniem przeszkadzał mi w nawiązywaniu silnych relacji z Bogiem i ludźmi. Czynił mnie niepewną, niespokojną i zazdrosną żoną oraz nadopiekuńczą i przejmującą się matką. Gdy jednak uczę się, w jaki sposób Bóg mnie kocha, zmienia On mój sposób odnoszenia się do Niego i do bliźnich. Ponieważ wiem, że Bóg o mnie się troszczy, czuję się bardziej bezpieczna i skłonna, by przedkładać potrzeby innych nad swoje własne.
Miłość, która nie rezygnuje
Po ukończeniu dziewiętnastu lat i długo zanim znalazłam się w posiadaniu pierwszego telefonu komórkowy i pagera, przeprowadziłam się ponad tysiąc kilometrów od mojej mamy. Pewnego ranka wyszłam wcześnie, aby załatwić kilka spraw, zapominając o naszej zaplanowanej rozmowie telefonicznej. Tego samego dnia wieczorem odwiedziło mnie dwóch policjantów. Mama martwiła się, gdyż jak dotąd nigdy nie opuściłam żadnej z naszych rozmów. Po wielu nieudanych próbach telefonicznego połączenia się ze mną, skontaktowała się z policją i poprosiła, aby sprawdzili, co się ze mną dzieje. Jeden z policjantów powiedział do mnie: „Masz wielkie szczęście, że miłość nie przestaje cię szukać”.
Boża kreatywność
Rzadki okaz meduzy płynął unoszony morskim prądem na głębokości czterech tysięcy stóp niedaleko Baja w Kalifornii. Jej ciało mieniło się fluorescencyjnymi odcieniami koloru niebieskiego, purpurowego i różowego na tle ciemnej wody. Z wdziękiem poruszała mackami w takt pulsującego ruchu jej dzwonkowatego kaptura. Gdy oglądałam zdumiewający film o meduzie Halitrephes maasi nakręcony przez National Geographic, zastanawiałam się, w jaki sposób Bóg zaprojektował to piękne, galaretowate stworzenie. Stworzył On również dwa tysiące innych gatunków meduz, zidentyfikowanych jak dotąd przez naukowców.