Jedyny Król
Pięcioletni Eldon słuchał pastora opowiadającego o tym, jak Jezus opuścił niebo, by przyjść na ziemię. Gdy pastor dziękował Mu w modlitwie, że umarł za nasze grzechy, chłopiec westchnął i zapytał zaskoczony: „O nie! On naprawdę umarł?”
Wspaniałe owoce
„Dzieci powinny rozrzucać nasiona w ogrodzie, gdzie tylko chcą, a potem cierpliwie czekać i przyglądać się, jak rośliny kiełkują”—sugeruje Rebecca Lemos-Otero, założycielka City Blossoms. I chociaż nie jest to wzór prawidłowego ogrodnictwa, wskazuje na fakt, że każde nasionko ma potencjał, by rozkwitnąć i żyć.
To zależy od Boga
Nate i Sherilyn cieszyli się z pobytu w restauracji omakase podczas wakacji. „Omakase” to japońskie słowo, które można przetłumaczyć „zdecyduj za mnie”, co oznacza, że klienci takich restauracji pozwalają szefowi kuchni, by wybrał im posiłek. Mimo że może to być ich pierwsza wizyta i takie zachowanie wydaje się ryzykowne, są zwykle bardzo zadowoleni zarówno z szefa kuchni, jak i dania, które dla nich przygotował.
Nie zapomnij o mnie!
Moja bratanica, jej czteroletnia córeczka Kailyn i ja spędzałyśmy wspólnie wspaniałe sobotnie popołudnie. Cieszyłyśmy się z puszczania na dworze mydlanych baniek, kolorowania książeczek i jedzenia kanapek z masłem orzechowym i dżemem. Gdy wsiadły do samochodu, by odjechać, Kailyn zawołała słodkim głosem przez otwarte okno: „Nie zapomnij o mnie, ciociu Aniu”. Szybko podeszłam do samochodu i wyszeptałam: „Nigdy bym nie mogła o tobie zapomnieć. Obiecuję, że wkrótce się zobaczymy”.
Przyjaciółka
Shirley położyła się na kanapie po męczącym dniu. Za oknem zauważyła starsze małżeństwo, próbujące przesunąć element starego ogrodzenia, pozostawiony w czyimś frontowym ogródku i podpisany „oddam za darmo”. Shirley chwyciła za rękę męża i wybiegli z domu, by im pomóc. W czwórkę włożyli fragment ogrodzenia na wózek, a potem pchali go ulicą w kierunku ich domu, śmiejąc się przez cały czas z powodu widowiska, jakie wywołali. Gdy wrócili po drugi fragment ogrodzenia, kobieta zapytała Shirley: „Ty być moją przyjaciółką?”. „Tak”—odparła Shirley. Dowiedziała się później, że jej nowa wietnamska koleżanka słabo zna język angielski i czuje się osamotniona, gdyż jej dzieci dorosły i wyprowadziły się z domu.
Od dzisiaj
Kiedy pod koniec lutego 2017 roku biopsja mojej najstarszej siostry ujawniła raka, powiedziałam do przyjaciół: „Od dzisiaj muszę spędzać z Carolyn jak największą ilość czasu.” Niektórzy komentowali, że moje obawy były przesadne w stosunku do wiadomości. Jednak po upływie dziesięciu miesięcy moja siostra zmarła. I chociaż spędziłam z nią wiele godzin, to nigdy nie ma wystarczająco dużo czasu, by kochać naszych najbliższych.
Czy potrafisz się zrelaksować?
Darnell wszedł do gabinetu fizykoterapeutki, wiedząc, że za chwilę odczuje dotkliwy ból. Lekarka, prostowała, zginała i trzymała jego rękę w niewygodnych pozycjach, które nie były możliwe od wielu miesięcy po urazie. Za każdym razem, gdy puszczała jego rękę, mówiła łagodnie: „OK, możesz się zrelaksować”. Darnell przyznał później, że zdanie to słyszał co najmniej pięćdziesiąt razy na każdej sesji terapeutycznej. Rozmyślając nad jego sensem, uświadomił sobie, że może ono odnosić się również do całego jego życia. Zamiast się przejmować, może się zrelaksować w Bożej dobroci i wierności.
Na czym się skupiam?
Pewnego mroźnego, zimowego dnia, Krista przyglądała się pięknej, obsypanej śniegiem latarni morskiej. Kiedy wyjęła telefon by robić zdjęcia, jej okulary zaszły mgłą. Nic nie widziała, więc intuicyjnie skierowała kamerę w kierunku latarni i zrobiła trzy różne jej ujęcia. Patrząc na nie później uświadomiła sobie, że aparat został ustawiony na „selfie”. Zaśmiała się i powiedziała: „Skupiłam się tylko na sobie i wszystko, co zobaczyłam, to siebie samą”. Zdjęcia Kristy sprawiły, że pomyślałam o często popełnianym przez nas błędzie: możemy do tego stopnia skupiać na sobie, że tracimy z oczu większy obraz Bożego planu.
Jakim jest Zbawicielem?
W zeszłym roku razem z przyjaciółmi modliliśmy się o uzdrowienie trzech kobiet walczących z rakiem. Wiedzieliśmy, że Bóg ma moc, aby to uczynić, więc prosiliśmy Go w tej intencji każdego dnia. Byliśmy świadkami Jego działania w przeszłości i wierzyliśmy, że tak będzie i tym razem. Bywały dni, w których uzdrowienie zdawało się być rzeczywistością i przynosiło nam radość. Niestety, wszystkie te kobiety zmarły tej samej jesieni. Niektórzy mówili, że było to „ostateczne uzdrowienie”, i rzeczywiście, w pewnym sensie było. Ta strata głęboko nas bolała. Chcieliśmy, aby Bóg w jednym momencie uzdrowił je wszystkie, ale z powodów, których nie mogliśmy zrozumieć, żaden cud się nie wydarzył.
Gdzie znaleźć nadzieję?
Elizabeth przez długi czas zmagała się z uzależnieniem od narkotyków, a gdy wróciła do zdrowia, chciała pomagać innym. Zaczęła więc pisać notatki, które anonimowo rozmieszczała w różnych częściach miasta. Wsuwała je za wycieraczki samochodów i przyczepiała do słupów w parkach. Kiedyś szukała znaków nadziei, a teraz zostawia je, by odnaleźli je inni. Jeden z jej listów kończył się słowami: „Z wyrazami miłości. Wysyłam ci nadzieję”.
Patrz przez krzyż
Mój współpracownik Tom trzyma na swoim biurku szklany krzyż o rozmiarach 20 na 30 centymetrów. Jego przyjaciel Phil, który podobnie jak on przeżył chorobę nowotworową, podarował mu go, by na wszystko patrzył „przez krzyż”. Szklana pamiątka jest nieustannym przypomnieniem o miłości Boga i o Jego dobrych zamiarach dla człowieka.
Poświęcaj swój czas
Rima, syryjska kobieta, która niedawno przeprowadziła się do Stanów Zjednoczonych, próbowała wyjaśnić swojemu nauczycielowi gestykulacją i ograniczonym angielskim, dlaczego jest zdenerwowana. Po jej twarzy płynęły łzy, a w rękach trzymała pięknie skomponowane danie fatayer (mięso, ser i szpinak w cieście), które właśnie przyrządziła. Powiedziała: „Jeden człowiek”, wydając z siebie syczący odgłos i wykonując ruch ręką od drzwi do salonu, a potem z powrotem do drzwi. Nauczyciel zorientował się, że kilku ludzi z pobliskiego kościoła miało odwiedzić Rimę i jej rodzinę, i przynieść podarki. Pojawił się jednak tylko jeden człowiek. Pospiesznie wszedł, rzucił pudełko z jakąś zawartością i wybiegł. Był bardzo zajęty swoimi obowiązkami, podczas gdy ona i jej rodzina czuła się samotna. Tęskniła za wspólnotą i podzieleniem się swoim fatayer z nowymi przyjaciółmi.