Trzyma nas Pan Bóg
Najstarszą obecnie żyjącą mieszkanką ziemi, jest Japonka—Kane Tanaka. Urodziła się w 1903 r. w mieście Fukuoki i w styczniu świętowała swoje 117 urodziny. Jednak niewiele młodszym od niej jest znany mi 116—letni Fredie Blom, Amerykanin pochodzący z Południowej Afryki. Urodził się w 1904 roku, czyli w czasach, kiedy bracia Wright, zbudowali swój pierwszy samolot napędzany silnikiem spalinowym, przeżył dwie wojny światowe, apartheid oraz wielki kryzys w USA. Zapytany o sekret długowieczności, Blom tylko wzrusza ramionami. Okazało się, że—jak wielu z nas—nie zawsze wybierał zdrową żywność, aktywność fizyczną i inne zdrowotne praktyki. Zawsze jednak wybierał Boży styl życia. Powiedział: „Jest tylko jedna rzecz, która tak naprawdę mnie trzyma . . . to Pan Bóg. On ma wielką moc”.
Wspólne cierpienie
James McConnell, brytyjski weteran Royal Marine zmarł w 2013 roku w wieku siedemdziesięciu lat. Nie miał rodziny, w związku z czym pracownicy domu opieki obawiali się, że nikt nie weźmie udziału w jego pogrzebie. Człowiek, który miał sprawować ceremonię pogrzebową, opublikował więc wiadomość na facebooku: „W dzisiejszych czasach zdarzają się takie przypadki, że człowiek musi opuścić ten świat, nie mając nikogo, kto mógłby go opłakiwać . . . Proszę, jeśli tylko zdołasz dotrzeć do jego grobu, złóż hołd byłemu bratu broni”. Po zamieszczeniu tej informacji, dwustu żołnierzy Royal Marines wypełniło kaplicę po brzegi!
Bitwa już się skończyła
Po 29 latach od zakończenia II wojny światowej Hiroo Onoda nadal ukrywał się w dżungli, nie chcąc uwierzyć, że jego kraj się poddał. Japońscy dowódcy wojskowi wysłali niegdyś Onodę na odległą wyspę Lubang na Filipinach z rozkazem szpiegowania sił alianckich. Onoda jeszcze długo po podpisaniu traktatu pokojowego i zaprzestaniu działań wojennych pozostawał w dżungli. W końcu, w 1974 roku, jego dowódca udał się na wyspę z misją odnalezienia go i przekonania go, że wojna się zakończyła.
Niezrównana łaska
Amazon Alexa to wirtualny asystent, umożliwiający interakcję głosową. Posiada on interesującą właściwość: może usunąć wszystko, co mówiłeś. Bez względu na to, o co dotychczas prosiłeś, jednym prostym zdaniem „usuń wszystko” wyczyścisz historię pamięci z twojego urządzenia. Szkoda, że w naszym realnym życiu nie ma takich możliwości. Każde niewłaściwe słowo, każdy haniebny czyn, każdy moment, który chcielibyśmy wymazać, mogłyby po prostu zniknąć za pomocą jednego polecenia.
Prawdziwa wielkość
Gdy rewolucja amerykańska nieoczekiwanie zakończyła się poddaniem Anglików, wielu polityków i dowódców wojskowych skłaniało się, by uczynić generała Jerzego Waszyngtona nowym monarchą. Zastanawiano się, czy Waszyngton pozostanie wierny swoim wolnościowym ideałom, gdy będzie mógł sięgnąć po władzę. Ówcześnie panujący król Anglii—Jerzy III—wiedział, że jeśli Waszyngton nie przyjmie urzędu i wróci na swoją farmę w Wirginii, będzie „największym człowiekiem na świecie”. Był świadomy, że zrezygnowanie z zaszczytów i władzy świadczy o wielkiej szlachetności i mądrości.
Niewyobrażalne przebaczenie
Wśród zgliszcz obozu koncentracyjnego Ravensbruck, w którym naziści eksterminowali prawie pięćdziesiąt tysięcy kobiet, wyzwoliciele znaleźli zmiętą kartkę z modlitwą: O Panie, pamiętaj nie tylko mężczyzn i kobiety dobrej woli, ale także tej złej. Nie pamiętaj jednak o cierpieniu, które nam zadali. Pamiętaj natomiast o owocach, które to cierpienie przyniosło—nasze braterstwo, wzajemną lojalność, pokorę, odwagę, hojność i wielkoduszność. A gdy staną na sądzie, niech wszystkie owoce, które wydaliśmy, przyniosą im przebaczenie.
Gdy przechodzisz przez wody
Film pt. Rebeliant opowiada historię zaczerpniętą z amerykańskiej wojny domowej, gdy Newton Knight wraz z kilkoma niewolnikami i dezerterami z armii konfederatów przechodzi na stronę wojsk unii, a po zakończeniu walk stawia opór właścicielom niewolników. Wielu ludzi ogłasza Knighta bohaterem. Zanim jednak nim został, dwóch niewolników uratowało mu życie po jego dezercji. Zanieśli go na bagniste tereny i opatrzyli mu ranę na nodze, której nabawił się podczas ucieczki od konfederatów. Gdyby go zostawili, na pewno by umarł.
Nasze najgłębsze tęsknoty
Młody Duncan tak bardzo martwił się o swoje utrzymanie i status materialny, że już w wieku dwudziestu lat zaczął ambitnie budować swoją przyszłość. Wspinając się po szczeblach kariery w jednej z prestiżowych firm, doszedł do sporego majątku. Posiadał zasobne konto bankowe, luksusowy samochód sportowy i elegancki dom w Kalifornii. Posiadał wszystko, czego pragnął, a mimo to był głęboko nieszczęśliwy.
Oglądanie zbawienia
Sonia skończyła 53 lata i ostatnią rzeczą, której się spodziewała, było porzucenie biznesu i ojczyzny, by przyłączyć się do grupy uchodźców podróżujących do nowego kraju. Gdy gangi zamordowały jej bratanka i próbowały siłą wcielić jej siedemnastoletniego syna do swoich szeregów, uświadomiła sobie, że jej jedynym wyjściem jest ucieczka. „Modlę się do Boga . . . abym zrobiła wszystko, co konieczne”—wyjaśniła. „Zrobię wszystko, abyśmy [mój syn i ja] nie zginęli z głodu . . . wolę, żeby cierpiał tutaj niż wylądował w torbie albo w kanale”.
Wypuszczony z klatki
Pisarz Martin Laird, często spotykał na swoich spacerach mężczyznę z czterema psami rasy Kerry blue terrier. Trzy z nich biegały jak szalone po polach, podczas gdy jeden trzymał się blisko właściciela i nieustannie wokół niego krążył. Gdy Laird pewnego dnia zapytał mężczyznę o to dziwne zachowanie, ten wyjaśnił mu, że pies pochodzi ze schroniska, i że większość swojego życia spędził w zamkniętej klatce. Biegał w kółko, jak gdyby ograniczało go jakieś pomieszczenie.
Prowadzenie dzieci do Boga
Pewien zdeklarowany ateista uważa, że jest rzeczą niemoralną wpajać dzieciom religię tak, jak by była ona prawdziwa. Twierdzi ponadto, że rodzice, którzy przekazują wiarę swoim dzieciom popełniają wobec nich przemoc. Chociaż takie poglądy są skrajne, to często spotykam rodziców, którzy wahają się w śmiały sposób zachęcać swoje dzieci do wiary. Podczas gdy większość rodziców śmiało narzuca im swoje poglądy na temat polityki, sportu, czy odżywiania, z jakiegoś powodu zupełnie inaczej traktują przekonania dotyczące Boga.
Bóg czeka
Gdy Denise Levertov miała zaledwie dwanaście lat, na długo zanim została znaną poetką, w przypływie śmiałości wysłała kilka swoich wierszy wielkiemu poecie T. S. Eliotowi. Ten, ku zaskoczeniu dziewczynki, w odpowiedzi napisał jej dwustronicowy list pełen słów zachęty.