Porażka nie jest ostateczna
Premier Winston Churchill wiedział jak podtrzymywać na duchu Brytyjczyków podczas II wojny światowej. Osiemnastego czerwca 1940 roku powiedział wystraszonemu narodowi: „Hitler wie, że będzie nas musiał złamać… albo przegra wojnę… Weźmy się więc w garść… i tak się zachowujmy, aby jeśli imperium brytyjskie przetrwa jeszcze tysiąc lat, ludzie mogli mówić: ‘to była ich najwspanialsza godzina!’” Wszyscy chcielibyśmy być zapamiętani z powodu naszej „najwspanialszej godziny”. Być może najwspanialszą chwilą apostoła Piotra był moment, gdy oświadczył: „Ty jesteś Chrystusem, Synem Boga żywego” (Ew. Jana 6:69). Czasami jednak dopuszczamy do tego, że ludzie kojarzą nas z porażkami. Gdy Piotr kilkakrotnie zaprzeczył, że zna Jezusa, wyszedł na zewnątrz i gorzko zapłakał (Ew. Mateusza 26:75; Ew. Jana 18).
Dar łez
Pewnego razu zadzwoniłam do znajomego, gdy zmarła mu matka. Była wielką przyjaciółką mojej mamy. Teraz obydwie już nie żyją. Gdy rozmawialiśmy, szybko się wzruszyliśmy. Z naszych oczu płynęły łzy smutku z powodu odejścia Beth oraz łzy śmiechu, gdy przypominaliśmy sobie, jaką troskliwą i wesołą była osobą.
W tej samej łodzi
Gdy statek liniowy zawinął do portu, pasażerowie wysiedli jak najszybciej potrafili. Ostatnie kilka dni spędzili walcząc z wirusem, z powodu którego setki osób nabawiło się choroby. Jeden z pasażerów, udzielając wywiadu tuż po zejściu z pokładu, powiedział: ”Nie chcę za dużo narzekać, ale każdy z nas jechał na tym samym wózku” (dosł. ‘był w tej samej łodzi’, przyp. tł.). Jego nieświadoma gra słów wywołała uśmiech reportera.
Wskazujące drzewa
W ostatnich latach moją córkę zafascynowała historią rdzennej ludności stanu Michigan, gdzie mieszka. Kiedy odwiedziłem ją pewnego letniego popołudnia, pokazała mi drogę, przy której był znak z napisem „Drzewa wskazujące”. Wyjaśniła, że uważa się, iż w dawniejszych czasach Indianie naginali tak młode drzewa, aby swym wierzchołkiem wskazywały konkretne kierunki i, że rosły one utrzymując ten niezwykły kształt.
W przebraniu
W tygodniach po tym, jak mój mąż przeszedł zawał serca, często dziękowaliśmy Bogu za ocalenie jego życia. Przez następne miesiące wiele razy pytano mnie jak sobie radzę w tej sytuacji. Moja odpowiedź była z reguły bardzo prosta: “Czuję się błogosławiona, naprawdę błogosławiona’.
Zostaw to za sobą
Mniej więcej rok po tym jak nasz nastoletni syn otrzymał prawo jazdy i zaczął nosić portfel, otrzymaliśmy kilka telefonów od osób, które ten portfel gdzieś znalazły. Ostrzegaliśmy go, żeby był ostrożniejszy, bardziej go pilnował i nie zostawiał.
Postępy
Pablo Casals uznawany był za jednego z największych wiolonczelistów pierwszej połowy XX wieku. Ponieważ nie rezygnował z gry na instrumencie mimo że mijała połowa dziesiątej dekady jego życia, pewien młody dziennikarz zapytał: „Panie Casals! Pan ma 95 lat i jest pan największym wiolonczelistą jaki kiedykolwiek żył. Dlaczego Pan nadal ćwiczy sześć godzin dziennie?” Muzyk odpowiedział: „Ponieważ uważam, że robię postępy”.
Pokonany przeciwnik
Ryczący lew jest legendarnym „królem dżungli”. Jedyne lwy jednak, które wielu z nas widzi, to apatyczne zwierzęta w ogrodach zoologicznych. Ich dni wypełnione są dużą ilością wypoczynku, a posiłki dostają bez podniesienia łapy.
Pierwsza reakcja
Gdy mój mąż Tom został zabrany do szpitala na operację, zaczęłam telefonować do członków rodziny. Moja siostra wraz z mężem natychmiast do mnie przyjechała by wspólnie się ze mną modlić. Gdy siostra Toma usłyszała mój zaniepokojony głos przez telefon, natychmiast powiedziała: „Cindy, czy mogę się z tobą pomodlić?” Przyjechał do mnie również pastor wraz z żoną. On również się za nas modlił (Jakuba 5:13-16).
Zakorzenieni
Joasz musiał się czuć zdezorientowany i wystraszony, gdy dowiedział się o niegodziwych czynach swojej babki Atalii. Zamordowała ona bowiem swoich braci by przejąć władzę w Judei. Gdy Joasz był małym chłopcem, został ukryty przez swoją ciotkę i wuja na okres sześciu lat (II Kronik 22:10-12). Gdy wzrastał, cieszył się miłością swoich opiekunów i brał u nich nauki. Gdy miał zaledwie siedem lat, został potajemnie koronowany na króla, a jego babkę odsunięto od władzy (23:12-15).
Potłuczone, lecz piękne
Ostatnio moja córka pokazała mi swoją kolekcję morskiego szkła. Znane również jako szkło plażowe, różnokolorowe szkiełka są czasem fragmentami ceramiki, a często pochodzą z potłuczonych butelek. Pierwotnie szkło miało swój cel, lecz później zostało beztrosko wyrzucone i uległo potłuczeniu. Gdy znalazło się w oceanie, jego wędrówka dopiero się zaczęła. Gdy prądy i fale bezlitośnie rzucały nim we wszystkie strony, a piasek i woda szlifowały jego ostre krawędzie, w końcu stało się gładkie i zaokrąglone. Rezultaty są piękne. Podobne do klejnotów kawałki morskiego szkła, bardzo cenione przez zbieraczy i artystów, zaczynają nowe życie.
Dobrze wyglądasz
Gdy moja córka przymierzyła w samochodzie moje nowe okulary słoneczne, oddała mi je, mówiąc: „To wcale nie są okulary przeciwsłoneczne, mamusiu. To po prostu modne soczewki. „Niech zgadnę” – zażartowała. – „Kupiłaś je, bo fajnie w nich wyglądasz”.