Kojąca obecność Boga
Liam przez dwanaście lat pełnił służbę pastorską w jednym z kościołów w Londynie. Zaczął jednak odczuwać, że Bóg wzywa go i jego rodzinę do przeniesienia się w inne miejsce, choć nie było ku temu wyraźnych powodów. Wydawać by się mogło, że cała ta nowa i pełna niewiadomych sytuacja będzie przerażająca, jednak gdy zbliżał się termin ich wyjazdu, doszli wspólnie do wniosku, że nieposłuszeństwo Bogu byłoby straszniejsze.
Boża ręka
W roku 1939, wkrótce po wybuchu II wojny światowej, brytyjski król Jerzy VI w świątecznym przemówieniu radiowym zachęcał obywateli swojego kraju oraz mieszkańców Wspólnoty Brytyjskiej, aby zaufali Bogu. W swoim wystąpieniu zacytował jeden z ulubionych wierszy własnej matki: „Gdy idziesz w ciemnościach, chwyć się Bożej dłoni. Jest pewniejsza niż światło i bezpieczniejsza niż znana ci droga”. Król nie wiedział, co przyniesie nowy rok, ale ufał Bogu, że „poprowadzi i podtrzyma” naród w niepewnych czasach.
Namacalna miłość
Gdy siedziałam obok mojej przyjaciółki Margaret, która leżała w szpitalnym łóżku, przyglądałam się krzątaninie i aktywności innych pacjentów, personelu medycznego i odwiedzających gości. Pewna młoda kobieta, siedząca przy swojej chorej matce, zapytała Margaret: „Kim są ci wszyscy ludzie, którzy ciągle panią odwiedzają?”. Ta odpowiedziała: „Są moją kościelną rodziną!”. Kobieta stwierdziła, że jeszcze nigdy czegoś podobnego nie widziała. Wszyscy przychodzący i odchodzący goście byli w jej odczuciu jak „rozlewająca się namacalna miłość”. Margaret odpowiedziała z uśmiechem: „Wszystko sprowadza się do naszej miłości do Boga przez Jego Syna, Jezusa Chrystusa!”.
Uzdrowienie w Jego ranach
Moje pierwsze święta spędzone w Anglii były porażką chociażby dlatego, że najważniejsze danie, które zawsze jadłam w moim ojczystym kraju, a które obecnie próbowałam przygotować, zupełnie się nie udało. Poza tym boleśnie odczuwałam odległość dzielącą mnie od moich bliskich w Ameryce. Jednak pokrzepiające słowa mojego świeżo poślubionego męża oraz rodziców, pocieszających mnie przez telefon, pomogły uśmierzyć mój ból. Poza tym Nicholas i ja poprosiliśmy Boga, by pomógł nam w budujący sposób spędzić święta wraz z przyjaciółmi.
Nowe życie w Jezusie
Baheer i Medet wychowywali się razem w Azji Centralnej i byli bliskimi przyjaciółmi. Gdy jednak Baheer uwierzył w Jezusa, wszystko się zmieniło. Gdy Medet doniósł na niego swoim władzom, Baheer został poddany brutalnym torturom. „Te usta nigdy więcej nie będą już wypowiadać imienia Jezus”—warknął jeden ze strażników. Mimo że Baheer obficie krwawił, był w stanie im odpowiedzieć, że chociaż mogą zmusić go do milczenia o Chrystusie, nigdy jednak nie zmienią tego, co On uczynił w jego sercu.
Zaufaj Bogu
Heather ma przed sobą wiele wyzwań, włącznie z wyniszczającą chroniczną chorobą oraz skutkami złamania kości ogonowej w wyniku upadku. Oznacza to, że nie jest obecnie w stanie pracować i musi żyć z zasiłku.
Uspokój się
Andrew pełnił rolę wicedyrektora w średniej szkole. Mimo że bardzo lubił swoją pracę, odczuwał, że Bóg powołuje go do służby duchownego. Zrezygnował więc ze szkoły, aby znaleźć odpowiednie seminarium. Wkrótce jednak zaczęła się epidemia koronawirusa.
Wiara w Boga
Barry uważał, że nigdy więcej nie zobaczy się ze swoją córką. Wskutek swojej gangsterskiej działalności w Glasgow i zażywania narkotyków, od kiedy tylko stał się nastolatkiem, przez sześć lat żył jako człowiek bezdomny. Później, gdy znalazł się w ośrodku rehabilitacyjnym, wrócił do normalności. Gdy jednak jego relacja się rozpadła, ból i rozpacz z powrotem pchnęły go na ścieżkę narkomanii. „Znalazłem się na zupełnym dnie”—wyznał. „Próbowałem dwukrotnie odebrać sobie życie w ciągu jednego tygodnia. Wiedziałem, że nie mogę tak dłużej żyć”.
Rozsmarowane masło
W książce J.R.R. Tolkiena pt. „Drużyna Pierścienia” jeden z bohaterów—Bilbo Baggins—zaczyna odczuwać skutki sześćdziesięcioletniego noszenia magicznego pierścienia z siłami ciemności. Będąc pod wpływem jego destrukcyjnej mocy, powiedział do czarodzieja Gandalfa: „Mam wrażenie, że cały ścieniałem, że jestem jakby rozciągnięty, nie wiem, czy rozumiesz, co mam na myśli: jak masło rozsmarowane na zbyt wielkiej kromce chleba.” Postanawia w końcu opuścić swój dom i poszukać miejsca odpoczynku, gdzieś „w spokoju i w ciszy, bez wielu wścibskich krewnych”.
Odzwierciedlanie charakteru Jezusa
Po trudnej podróży po Afganistanie, Scott, sierżant armii brytyjskiej, załamał się. Wspominał: „Byłem w ciemnym miejscu”. Gdy jednak „odkrył Jezusa i zaczął za Nim podążać”, jego życie radykalnie się zmieniło. Teraz stara się dzielić miłością Chrystusa z innymi, zwłaszcza z weteranami wojny, z którymi rywalizuje w Invictus Games, międzynarodowych zawodach dla rannych i poszkodowanych członków i kombatantów sił zbrojnych.
Poszukiwanie i ocalenie
Moi znajomi wyruszyli na rejs po kanale La Manche z nadzieją, że nastąpi zmiana niesprzyjającej pogody. Wiatr jednak się nasilił, a fale stały się większe, zagrażając bezpieczeństwu ich łodzi. Wezwali więc na pomoc łódź ratunkową z Brytyjskiego Stowarzyszenia Ratownictwa Morskiego. Po pełnym napięcia okresie oczekiwania, zauważyli z daleka zbliżających się ratowników i odetchnęli z ulgą, że wkrótce będą bezpieczni. Jak określił to potem mój wdzięczny znajomy, „bez względu na to, czy ludzie lekceważą zasady żeglugi morskiej, czy nie, ratownicy morscy i tak przypływają”.
Bóg z nami
„Co jest sednem mojej wiary?”—zadawała sobie pytanie Sandra, wikariusz w kościele anglikańskim. Ostatni rok był dla niej tragiczny. Musiała przenieść się do nowej, wymagającej parafii, jej ojciec nagle zmarł, ona sama przeszła poważną operację, a na koniec nieoczekiwanie odeszła jej mama. Przygnieciona tymi wydarzeniami, nie była w stanie kontynuować żadnej pracy przez prawie pięć miesięcy.