W domu u Jezusa
„Nie ma to jak w domu”—mówi Dorotka, stukając obcasami swoich rubinowych pantofelków w filmie „Czarnoksiężnik z krainy Oz”. To wystarczyło, by w magiczny sposób przenieść Dorotkę i Toto z krainy Oz z powrotem do ich domu.
Podziel się swoją wiarą
W roku 1701 kościół anglikański założył Towarzystwo Propagowania Ewangelii, aby wysyłać misjonarzy na cały świat. Ich mottem stały się słowa: Transiens adiuva nos—„Przepraw się i pomóż nam”. Maksyma ta stała się ewangelicznym wezwaniem dla ambasadorów ewangelii I wieku chrześcijaństwa, aby nieśli przesłanie miłości i przebaczenia Jezusa potrzebującemu światu.
Mądre cele Boga
W Wielkiej Brytanii na każdym kroku odnaleźć można echo historii. Wiele miast i miasteczek posiada tablice upamiętniające historyczne postacie lub miejsca ważnych wydarzeń. Jedno z takich miejsc jest przykładem brytyjskiego poczucia humoru. Przed pensjonatem w miasteczku Sandwich, w Anglii, widnieje napis: „W tym miejscu 5 września 1782 roku nic się nie wydarzyło”.
Decyzja podążania za Bogiem
Jak podaje gazeta Daily Mirror, „przeciętny człowiek podejmuje w ciągu całego życia 773 618 decyzji”. To nie wszystko, gdyż podobno „będziemy żałować 143 262 z nich”. Nie mam pojęcia, w jaki sposób to obliczono, ale jasne jest, że w ciągu naszego życia stajemy przed niezliczoną ilością wyborów. Już sam ten fakt może stać się paraliżujący, a co dopiero, gdy uzmysłowimy sobie, że wszystkie one mają mniej lub bardziej doniosłe konsekwencje.
Obietnica narodzin Chrystusa
W listopadzie 1962 roku fizyk John W. Mauchly powiedział: „Nie ma powodu, by nie twierdzić, że przeciętny chłopiec lub dziewczynka będą w stanie opanować komputer”. Przepowiednia Mauhly’ego, jak na tamte czasy, wydawała się czymś niebywałym. Okazała się jednak zdumiewająco dokładna. W dzisiejszych czasach posługiwanie się komputerem lub urządzeniem mobilnym jest jedną z pierwszych umiejętności dziecka.
Godzien wszelkiej chwały
Wielu uważa, że Ferrante i Teicher to najlepszy duet fortepianowy wszechczasów. Muzyka spod ich dłoni była niezwykle piękna i precyzyjna. Wsłuchując się w ich wykonanie, można było odnieść wrażenie, że ich czterema dłońmi kieruje tylko jeden umysł. Rzeczywiście, duet wkładał wiele wysiłku w doskonalenie swojego rzemiosła.
Gotowi by odejść
W czasie pandemii koronawirusa wiele osób straciło bliskich. W listopadzie 2020 roku moja mama, Bee Crowder, w wieku 95 lat odeszła do Pana, choć nie z powodu wirusa COVID-19. Podobnie jak wiele rodzin, nie mogliśmy wspólnie jej opłakiwać ani dodawać sobie otuchy. Znaleźliśmy jednak inne sposoby, by wspominać jej pełen miłości wpływ na nas. Czerpaliśmy wielką pociechę z jej słów, że gdy Bóg wezwie ją do swojego niebiańskiego domu, będzie gotowa, a nawet chętna, by do niego pójść. Ufna nadzieja, obecna w jej życiu, wypełniała ją również w chwili śmierci.
Powód do strachu
Gdy byłem małym chłopcem, na naszym boisku szkolnym panoszyli się chuligani. Dzieci takie jak ja nie miały odwagi się im przeciwstawić. Gdy kuliliśmy się ze strachu przed naszymi prześladowcami, słyszeliśmy ich przerażające słowa: „Boisz się? Tutaj nikt cię przed nami nie obroni”.
Niebieskie kamienie
Chalkantyt to fascynująca odmiana skały, której kamienie po uderzeniu wydają dźwięk. Maenclochog—walijska wioska, której nazwa oznacza „dzwon” lub „dzwoniące kamienie”—używała tych niebieskich kamieni jako dzwonów kościelnych aż do XVIII wieku. Co ciekawe, z niebieskiego kamienia zbudowane są ruiny Stonehenge. Niektórzy zastanawiają się, czy ich istnienie nie ma muzycznego celu. Badacze twierdzą, że kamienne bloki zostały sprowadzone z Maenclochog ze względu na swoje wyjątkowe właściwości akustyczne.
Przyjaciele i wrogowie
Naukowiec Kenneth E. Bailey opowiadał o przywódcy pewnego afrykańskiego kraju, który potrafił zachowywać nadzwyczajną postawę w stosunkach międzynarodowych. Łączyły go udane kontakty zarówno z Izraelem, jak i z sąsiadującymi z nim narodami. Gdy ktoś zapytał go, w jaki sposób udaje mu się zachować kruchą polityczną równowagę, odpowiedział: „Wybieramy sobie przyjaciół. Nie zachęcamy ich jednak, aby wybierali za nas naszych wrogów”.
Hymn nadziei
Utwór I Heard the Bells on Christmas Day (Słyszałem dzwony w świąteczny dzień) oparty na wierszu Henry'ego Wadswortha Longfellowa z 1863 roku, to naprawdę niezwykła świąteczna pieśń. Zamiast spodziewanej świątecznej radości i wesołości, słyszymy w niej skargę: „W rozpaczy chylę głowę / Nie masz na ziemi pokoju/ Nienawiść jest silna, szydzi z pieśni / O pokoju na ziemi i dobrej woli dla ludzi”. Stopniowo jednak żal przeradza się w nadzieję: „Bóg nie umarł, ani nie śpi/ Zło upadnie, dobro wygra/ Pokój na ziemi i dobra wola nastanie”.
Klub Sokratejski
W 1941 roku na angielskim Uniwersytecie w Oxfordzie został założony Klub Sokratejski. Powstał on w celu zachęcenia do debaty między chrześcijanami a ateistami i agnostykami.